Gözlerde başlardı ince ince,
başıboş sağanak olur dinerdi,
iner iliklere, ruha işlerdi;
yağmuru dost bilirdi çocuklar.

Damla damla, sanki doğal bir inci
sular, dağdan takla makla kopar
doğardı, üstünde yaşam sevinci;
yağmuru dost bilirdi çocuklar.

Varoşlarda sanki yangın yeriydi.
bulutlar şimşek olarak patlar,
toprağı, kaldırımı ne varsa boğar;
yağmuru dost bilirdi çocuklar.

Sicim gibi iner gri boncuklar,
sürükler götürürdü tüm umutları,
caddeyi, sokağı, geniş bulvarı;
yağmuru dost bilirdi çocuklar.

Angora – 11.01.2007