Arsız yağmurlar yağıyor İstanbul’a gözlerimden,
Ne bu şehir biliyor, ne de bu yabancı insanlar,
Doluyor içime her bir damla
İçimde boğuyor beni yavaş yavaş
Kaçmak istiyorum sadece bu olandan,
Ardıma bakmadan, arkamı dönüp gitmek istiyorum
Arsız yağmurlarla ıslanıyor saçlarım
Ruhuma akıyor her bir damla yaş
Kurumuş çatlaklarına doluyor yokluğunun
Açılan her çatlağın, kuruyan her kabuğun üzerine
Tam üzerine yağıyor gözlerimden

Arsız yağmurlar yağıyor İstanbul’a gözlerimden
Ne içimdeki ateşi söndürüyor ne de dinmek biliyor
Islanıyor her yanım, çok sevdiğin saçlarım,
Yeşiline bayıldığın gözlerim, ıslanıyor ruhum
Kan revan içinde kalıp kabuk bağlayan yerlerim
Islanıyor arsız yağmurlarla, acıyor

ޞubat 2007