Gökyüzü parlak ve aydınlık şimdi,
Toprak buram buram yaşam kokuyor, ölüm değil,
Üç beş damlacık yapraklardan düşen toprağa
Belli ki yağmur yağmış…

Yollar sessiz ve tertemiz şimdi,
Havadaki esinti korkutmasın seni,
Bu yaşamın ve yaşadığının belirtisi;
Eline geçen son fırsat belki de,
Çek şu tertemiz havayı ciğerlerine,
Çek ki yaşadığını hatırlayasın…

Korkma yalnız değilsin,
Ben varım… Yalnız ben mi?
Yağmurdan sonra sırılsıklam ıslanmış
ޞu kedicik bile,
Işıl ışıl gözleri ve sıcacık kalbiyle
Senin dostun olmaya hazır…

Belli ki kırgın ve üzgünsün birilerine,
Üzülme derim yoluna devam et.
Biliyorum, yüreğinde bir yerler
İçin için sızlıyor,
Ve ağır ağır kanayan bir yara var kalbinde,
Boşver unut gitsin !
Bak toprak ne güzel kokuyor yağmurdan sonra,
Ağaçlarsa sırılsıklam ıslanmış.
Yuvaları bozulmuş kuşlara bak ;
Evsiz barksız birer göçmen onlar
Hiddetle esen bir rüzgardan sonra…
Ama öyle üzgünler mi senin gibi,
Hepsi capcanlı ,cıvıl cıvıl
Bir onlara bak bir de kendine…

Hala niye kapalı tutuyorsun pencereni,
Neden korkuyorsun,
Yüzüne çarpacak rüzgardan mı;
O rüzgar değil ki yaşama sevinci.