“Ah” lara Sığınmış Aşklara…

Yabancı olduk birbirimize
Sevdamıza küstük
Söylesene ne oldu sevgimize
Oysa sevmemiş miydik kalpten
Belki de ruhumuz geldi göze
Baksana kapıları kapattık tümden
Açmamacasına sözleştik
Rüzgar bile karıştı sözlere
Aldı götürdü yanı başımızdan
Vefayı, merhameti, şefkati
Ardımıza bakmadık
Bakakalmaktan korktuk
Gözlerimizin ihanetinden
Kalbimizin atışlarından
Avuçlarımızın terlemesinden
Yanaklarımızdan kaymaya başlayan göz yaşlarımızdan kaçtık
Kulağımıza gelecek “Gitme” yakarısından
Burnumuza takılacak “Sen” kokusundan
Dudağımıza takılması muhtemel “Gel” tebessümünden korktuk
Olası zor beraberlikti bizimki
Ayrı yerlerde de olmalıydık zaten
Dünya ile güneş gibi
Ne üşürdük ne de terlerdik o zaman
Dostça olmaz ayrılıklar
Çünkü sevenler gidemez
Gitse bile koca bir “Ah” vardır boyunlarını süsleyen
İnci kolye misali
Ah edenin gururu, gidenin pişmanlığı timsali
Ben hangisini takacağımı biliyorum
Sen gururlu ol yeter
Her ne kadar “Gitme” “Sen” “Gel” olsa da bu satırlardan akan
Pişmanlık da yakışacak bana inan…

2006