Hani yolda yürürken bir lahza yabanciyla gözgöze geldigin
O yabanci ki bir daha hayatinda kimbilir hiç görmeyecegin
Uzaktan tanidik gibi sanki, yaklaştikça uzaklaşir yabanci
Bir sensin caddede bir de o, siradan günde bir hayal yabanci
Atilan adimlar tedirgin sanki, tabanlarla ezilir yapraklar
Rüzgar eser kuzeyden, kasim akşami ürperir sokaklar
Bu yürüyüş nereyedir? ne o seni bilir ne de sen onu
Süzülür sular kaldirimlardan, bir an unutulur yolun sonu
Sis mesafeyi ölçer, sessizligin nabzidir ayak sesleri
Ay işiginda dilenir aç kediler, dolunay gözetler evleri
Ilerledikçe sahtelerle çarpişir damarinda kivrilan öz kan
Mekan kaybolur, zaman durur gözlerin çatiştigi o an
Geçen dünlere, meltemle gelen yarinlara hasretindir yabanci
Içinde kaybettikçe büyüyen matemindir yabanci
Direndikçe muazzib hayata, tükenişindir yabanci
Bir sensin caddede… siradan günde bir ayna yabanci…

Freiburg – Mayis 2002