bir ince namenin sesinde aramak seni
kızıl kadehlerde yudumlamak geceleri
bir fukara dilencinin inlemesi yırtarken
gecenin o hazin, o derin, o kör-sağır sesini
tahta kokan boş banklara sormak seni

yakamoz saçarken altınlarını Akdeniz’e
sahilden seyretmek denizdeki gözlerini
beklemek seni gelmeyeceğini bilerek beklemek
kulak vermek en ücra sese bakmak en olmadık ize
ve sevdalanmak hayaline, hayalinin denizdeki aksine

bir sonbahar sabahını daha sensiz karşılamanın hüznü
şafak anımsatıyor bana sensiz geçen dünü bugünü
aynalarda görüyorum sevda uğruna tutuşan ömrümü
iyot kokan rüzgar vurur yüzüme bu yangının külünü
bu virane öykü hep bir başına koyup gidenlerin ürünü