Atalarım çok vefalı olurmuş,
Vefa’nın semtini bile kurmuş.
Dedem hep Vefa’da otururmuş
Hiç ama hiç unutmamış ninemi,

Vefayı öğrenen hiç olmamış
Yeni devirde vefa kalmamış,
Vefa sözünü lugat bile almamış.
Her ihanette paralarım sinemi.

Karış karış bilirim vefayı,
İhanetle geçti ömrün her ayı,
Ne yapayım vefasız dünyayı,
Yedi bitirdi elli küsür senemi.

İstanbul – 11.05.2004