sana verebileceğim aydın ve azı dişizlerimin yanında
benim bir de yarasalarım var karanlık kuşlardır
yada onlar ilkönce dik yakalı birer pelerindirler
kızıl mı desem, değil, belki korkarsam evet
işte ben de buna dayanarak benim güzel yosmam
senin uyanıklıktan sıyrılışını düşünüyorum böyle hergece

düşün ki ölmüyormuşum senin ellerine anlam verince
senin damarlarının müstakil yerlerine kesikler nakşedilmiş
düşün ki yüreğimi bir çizgi boyu akıtarak geliyorum sana
biz sarıldıkça çakal sürüleri koşuyor dağ doruklarına doğru
bedenin ayrılınca ben yıl ikibinyirmibeşi görüyormuşum

fırsat bilip rakamlarım periyotlarını parçalıyorum sevişkenliğini
saçların işin Cemal Süreyya’yı hatırlatıyorum insanlara
en büyük isyanımı senin çelikten varlığınla başlatıyorum
sense bütün idealarımı öldürüyorsun. elime kuru bir materyal veriyorsun
işte ben de buna dayanarak saçlarına Picasso bulaşmış yosmam
sana düşün ki diyorum bir gergedanı kelebeğe benzeterek
çünkü zamanın kırılganlıklarını gördüm işlek arıklarda

oysa ki bütün çocukların bildiği ıslatılmış bir şarkı vardır
bütün imgelere rağmen ben sana mermerden kimliğini vermiştim
o zaman bekletmemelisin bayramların resmi rastlantılarını
işte ben de buna dayanarak benim aydınlık yosmam
uğurluyorum seni o sürgün yalnızlığına taştan sohbetlerini