Gülüşünü hiç unutmadim .
Suya batirir gibi önce burnumu sonra yanaklarimi
yüzümün bir yerlerinde hep güldürdüm seni.
Köşe bucak kaçirip adimi adinin baş harFinden.
illa da yoklugundan akittim şiirlerimi.
Bir bilenim olsa mutlak ölürdü türkülerim.
Kirmişlar kolumu kanadimi
ve susturmuşlar olasiya.
Rüzgarlarin hepsini ben biçimledim,
aglasam sel olurdu sesim.
Yürek aciyor ne kadar kör olsam.
Ey taşlarin ugultusuyla konuşan güzel.
Ülkemi tutsak almişlar senin gibi.
Su islatmiyor topragi benim cehennemimde.

Cinayetler işleniyor her evin avlusunda Diyarbakirda.
Senin haberin yok ben gördüm kanla birlikte akan çigliklari.
Ezberledigim agitlarda var birbilsen neler anlatir,
bir dokunsan hangi çigilik yikilir üstüne,
bir bilsen bahar nasil yakişirdi kadinlarina diyarbakirin,
birbilsen elim nasil güçlenirdi zilgitlarda,
bükülmez olurdu bileklerim.
Bilmedin yüregimin acidigini.
Ey taşlarin ugultusuyla konuşan güzel.
Bilmedin kanimi çaydan yaptigimi.
Nerde bir çocuk yikilsa,
ben ve diyarbakir göge göç ederdik sen bilmedin.

Gülüşünü hiç unutmadim.
Hiç susmayan gürültüsü gibi şehrin
nereye gitsem sirtimi yalayan rüzgar
diriligime senin gülüşünü katar.
Bakmani isterdim iskeletler gibi,
kizmani ekmege yüz çevirene.
Isterdim işte! elindeki yürege
herkesi buyur edebilmeni.
Bilmedin.
Ey taşlarin ugultusuyla konuşan güzel

Sonra sen saçlarini salladiginda
biz aç kalirdik diyarbakirla
ve saçlarini gölgesi düştügünde üstümüze
biz sarilirdik birbirimize sen diye.
Seni çok renkli gökyüzüler gibi sevdim,
kanini içine akitan gökyüzüler gibi,
maviymiş gibi görünen gökyüzüler gibi,
ki hiç unutmadim gülüşünü
diyarbakirin kanatlarindan tutmak gibi.

Ey taşalarin ugultusuyla konuşan güzel.

/ne diyarbakir anladi beni ne de sen
oysa ne çok sevdim ikinizide bir bilsen/*

*Yilmaz Odabaşi