Karanlık bir sokak
Ve sokağı dolduran bir melodi
Yavaş yavaş yürüyorum
Ölümü bekler gibi
Birden bizim oralardan
Başlıyor bir türkü
Isınıyorum, sıcacık oluyorum
Dudaklarım hakim olamıyor kendine
Söylemeye başlıyor efkar ile
Dudaklar söyledikçe
Gözler ağlıyor
Durduramıyorum ikisini de
Yüreğim isyan ediyor
Özlüyorum vatanımı, özlüyorum
Ayrı bırakılmak zorunda olduğum
Onun için çalışıp çırpınamadığım
Akşamları arkadaşlarla meyhaneye gidip
Adına türküler yakamadığım
Her gün için lanet ediyorum
Süzülüyor yaşlar yanaklarımdan
Babam geliyor aklıma
“erkek adam ağlar mı hiç”
Ağlar ya baba
Havasını teneffüs edemediğim
Sokaklarında avarece dolaşamadığım
Ona kendimi adayıp onsuz kaldığım
Yurdum için ağlıyorum.
Karanlık bir sokakta
Oturuyorum soğuk kaldırım taşına
Nerde hata yaptığımı düşünüyorum
Belki de çok sevmemeliydi vatanını
Onun için feda etmemeliydi kendini
Hayır olamaz!
Yıllarca savaştığım düşüncelere yenilemem şimdi
Yıllar geçecek unutulacak her şey belki
Ama bu acı unutulur mu hiç
Özlüyorum anamın böreğini
İş yerinde içtiğim ıhlamur çayını
Sokaklarında top oynayan çocukları…
Soğuk kaldırım taşı musalla taşı oluyor adeta
Yığılıveriyorum oraya.
Karanlık bir sokakta
Bu ülkenin olmayan insanlarından
Biri daha ölecek belki
Vatanından uzakta.
Sırf bu yüzden topluyorum kendimi
Ölüme direniyorum.
Kendi topraklarıma gömülmek istiyorum.
Ölüme direniyorum
Kalkıyorum ayağa
Yavaş yavaş yürümeye başlıyorum
Bu ülkenin karanlık ve soğuk sokaklarında
Yapay insanları içine karışıyorum.
Bizim oralardan bir türkü
Gurbette, yalnız, içli
Kayboluyor bu insanlar arasında
Benim kaybolduğum gibi…

10.01.2006