Bakışlarımın uç noktasındaki gizem
ve gözlerimde biriken nemdir.
Yüreğime ansızın çöküveren bir elem
Varlığında, yokluğuna duyulan özlemdir

Bastırılmasıdır duyguların her defasında
ve susturulması, söylenecek bütün sözlerin
Yaşarken tutulan yası ömrün
Ruhumun bedenime eziyeti
ve seni seviyor olmamın diyeti varlığın.

Damgalanmış bir yürekten süzülen hayatın
Prangaya vurulmuş bir sevdaya çekilen kanı
Yokluğunun bir diğer adı
Sensizlikle dolan bir ömrün miadı
Her nefeste yokluğunu yaşamanın buruk tadı

İsyanımın çığlık çığlığa haykırışı
Söz geçiremediğim gözyaşlarımın
Yüreğime seller gibi akışıdır
Apansız yüreğime saplanan bir kılıç darbesi
Karanlığın kulaklarımdan gitmeyen o korkunç sesi

Sözlerin artık anlamını yitirdiği
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı andır
Beynimin ta orta yerine sıçrayan kan
Damarlarımdan bir türlü çıkamayan bu can
ve yüreğimden bir an dahi eksilmeyen hicrandır.

Yaşamak istemediğim sefil bir hayatın inadı
Artık uçamayan bir kuşun kırık kanadı
ve tükenmiş bir ruhu taşıyan bu cansız beden…
Bilmiyorum, yaşamın bendeki ısrarı neden?
Yaşıyorken ölmeyi gördüm yeterince ben

Görmek istemedikçe baktığım
Duymak istemedikçe duyduğum
Bakmak istemedikçe gördüğüm
ve çözmek istedikçe daha bir dolanan koca bir kördüğüm.
Yetmediyse seni seviyor olmanın diyeti
Bitirmek için biraz daha ver eziyeti

Hafif kalıyor olmalı ki bana verdiği ceza
Eza üstüne eza…
Varlığın bu kadar dar ediyorsa dünyamı
Yokluğun kim bilir nasıl bir azap
Yüreğim varlığında ki düşmüşse böyle bitap
Yokluğunu bana hiç göstermesin Rab!