O haçlı sürüleri bunlar, çok iyi tanıyorum,
Yaptıklarından insanlık adına utanıyorum.

Ne kızılay tanıyorlar, ne kızılhaç ne hastane,
Bombalıyorlar… Hastadan, yaralıdan onlara ne?

Bilmezler mi ki savaşmanın da bir çok kuralı var?
Bunlar haçlı, ne kural ne de insanlık tanıyorlar.

Felluce’de müslümanlar çırılçıplak soyuluyor,
Akbaba, sırtlan, çakal, toplanmış başında uluyor.

Utanmaz, yapıyor defi hacetini üzerine,
Kimisi de kullanıyor hedef tahtası yerine.

Kadın, çocuk… Ne ırzı kaldı, ne iffet ne de namus,
Bizimkileri mi soruyorsunuz, onlar da suspus…

Mişonun emrinde coni, onda insanlık ne gezer,
Ben süper güçlüyüm, zulüm ancak benim hakkımdır der.

Siviller, yaşlılar, nineler, çocuklar, ne farkeder…
İsrail’deki ޞaron zulmü… Bunlar ondan da beter.

ޞimdi terörle mücadele imiş bahaneleri,
Söndürüyorlar acımasızca nice haneleri.

Modernmiş, medeni imiş, beslemeyelim boş umut.
Bunlarda barbarlık hiç değişmez, genlerinde mevcut.

İstanbul – 04.05.2004