kardelen misali bir tutsaklıktı devrim maviliği.
ne çeşit ürpermenin soluk kesici yanında, akşam şiirlerinin uçkun serseriliği
sen yarin olan bir mavi gözün kayboluşusun.
ümidin doruğunda, yaklaşmanın sınırında, basit bir içgüdüsün.
sevgi ömrüne yakışır sevmek kalbine, iyiden olmak sevdana, bir tutsaklığın devrimsel maviliğine.
bu gecenin her saniyesi kayboluşun.
şimdi çaresiz çırpınmaktasın.
süt beyaz teninde başka hayallere borçlusun kötülükten nasibini.
şimdi sen gölgesindeyken hayatın sana ümit bağlamak çaresizlikten kalan tesellesi olsa gerek.
cennet senin güzelliğinden alınmışken sen başka şehrin başka delikanlısına
bağlanmışsın. oysa sen hurilerle eş güzellikte teksin yürek hoplatan güzelliğinde sadece sensin
ne yapsak doldurulmaz hayatının hüzünlü yanı sen talihlilerden talihlisin
kirletme sevdiğini, kirletme dünyanı…