Üzdüm, kırdım herşeyi
Heryerde birşeyi noksan bıraktım
Ağladım kainat üstüme geldi
Sustum sessizlikten çatlayacaktım
Mavileri kıskandım güzellikten yana
Tutuştu fikrimin kanat uçları
Yeşillere merak saldı mevsimim
Renkler sarardı birden içimde
Sonra ağladım göçmen kuşları

Üzdüm, kırdım herşeyi
Kapımda şimdi herşeyin pişmanlığı
Karalara bürünmüş gamlı gecede
Gözlerimdeki ateş mahşer sıcağı
Çünkü bir ömür geçti kapımdan
Çalkalanıp durdum soğukluğumla
ޞiirlerim dondu keşfetmeden seni
Bir avuç toprakla bir yol göründü
Sinsi bir katil gibi geçtin kanımdan

Üzdüm, kırdım herşeyi
Etrafımda bir takım meraklı bakışlar
Doğrusu yoruldum hayatın yükünden
Saçlarıma beyazlar bırakan yıllar
Yalnızlığımı dizdim taş taş yollara
Adamlar,kadınlar, çocuklar gördüm
Bilmediğim herşey geldi başıma
Ömür bitti, dert besledi seneler
Ümidi kayıplara karışmış gördüm