hani bir ülke vardı uzaklarda
hani adı sevda

hasretin unutulduğu
hep kavuşmaların olduğu
yalnızlığın sustuğu
aşkın konuştuğu

hani bir ülke vardı uzaklarda
hani adı sevda

hiç gidememiştik oraya
en ücra yeri İstanbul’dan ala
bakamadık manzarasına
doyamadık havasına suyuna

hani bir ülke vardı uzaklarda
hani adı sevda

duyardık sürekli masallarda
görürdük en güzel rüyalarda
isterdik gitmeyi hep oraya
yaşamak isterdik sevdada

hani bir ülke vardı ya
hani uzaklarda adı sevda
ben görüyorum orayı
gözüne her baktığımda

her yağmur damlasına ateşle yazsam seviyorum seni diye
gece karası sevdana tutsaklığımı; anlatmaya yetmez yine de