Elem yüklü karalı bulutlar,
Çökmüş üstümüze neden?
ޞu anlamsız çığlıklar kimin için?
ޞu boş adımları nereye atıyoruz?
Baktığımız yeri bilmeden ,
Böyle kör kör neye bakıyoruz?
Oysa açmalıyız gözlerimizi!
Açmalı ve görmeliyiz gerçekler ne imiş!
Menfeatin çürük dallarına tutunmadan
Yalanların ardına gizlenmemeliyiz!

Ölümden mi korkuyorsunuz?
Miskinliğiniz bundan mı?
Silmeliyiz artık bu paslı düşünceleri!
Bu gaflet uykusuna kandığımız yeter!
Uğursuz ağızları kapatmanın,
Zamanı geldide geçiyor bile.
Ne duruyoruz?
Kaybedecek neyimiz kaldı?
Bu sönük güneşleri yeniden açtırmalıyız!
Aşmalıyız aşılmayacak dağlarıda.
Bu aydınlığa bu mutluluğa
Giden yollarda,
Hiç ölmeyecekmişiz gibi
Çalışmalı, çalışmalıyız.

Zonguldak – 1971