Dünya çocuklarına..

Ustam;
“büyü çabuk, büyü çocuk.”
Deme bana.
Yapma be ustam,
Filistin’de çocuklar
Mermi sesine,
Ölüm korkusuna doğarlar.
Bedenleri çocuk,
Ruhları büyük,
Nasır tutar yürekleri.
ޞu kırmızı kaydırakta kayarım,
ޞu sokakta sek sek oynarım;
Anla beni ustam
O Filistinli çocuk benim.
Nazım Usta’mın dizelerindeki
Yedi yaşındaki
Japon kızıdır benim sevgilim.
Teninin yanığına vurgunum,
Çekik gözlerinin yangınından
Gözyaşlarımı süzerim,
Oyunlar oynarım, çocuktur sevdam.
Yanık nefesini çekerim ciğerlerime
Yaşama sevincimi tazelerim.
Tanrılarla konuşurum her dilde,
Küfürler ederim.
Bir kuş konar gözbebeğime,
Ürkek, rengarenk,
O köy öğretmeninin mezarındaki
Çiçek benim,
Rengarenk düşlerle
Öğretmenimin ellerinden öperim.
Saçlarım kir,
Burnum sümüklü,
Ayağım yalın;
Gülerim o köy öğretmenimin mezarında,
Umuduyla, bilgisiyle
Renkler saçarım gülüşlerimden.
En karasından, renk ahenk
Somali’de kemik kemik
Açlığa yenilirken bedenim,
Anlamını bilmediğim
Kavgaların kurbanıdır kara derim.
Yine de çocuktur düşlerim,
Sinekler konar gözlerime
Hitlerin pis bıyığından uçuşup.
Gaz odalarından geçerim,
Annemi ararım korkularımla,
Yalın ayak yürürüm;
Toplu toplu, ceset ceset, mezar mezar
Büyükler beni kazar.
Çocuktur ölüm benim.
Kızıl akarım,
Kızılırmak’tan Missisipi’ye,
Kartal bakarım
Kartal tüylü şef
Oturan Boğa’nın insan onurunda.
İngiliz bir işgalcinin kemerini
Süsler kafa derim.
Gülerim ben yine,
Kanarken dizlerim
İlk düşüşümde
Canı acır Japon sevgilimin.
Saçlarını çekerim,
Tutam tutam ellerime gelir.
Okşarım sevgiyle, hiç sevilmemiş.
Hiç büyümemiş küllerini
Savururum avuç avuç
Dört bir yanına dünyanın,
Her çocuktan bir parça,
Her çocuğa bin parça
Dağılırım.
Her çocuğa bin dize,
Her çocuğa binlerce anne isterim.
Bundan gayrisine gelmem ustam,
Boşa çağırma beni,
Büyüse de bedenim,
Büyüyemem ustam…