Üç kesik siren çaldı yalnızlığıma,
Boşaldı gönlümün sokakları.
Geriye; harap olmuş, tütsülenip yakılmış,
Gönlümün çığlıkları kaldı.
Ve çığlıklarda gözü yaşlı aşklar.
Sonunda zincire vurdum, yaşanmamış sevdayı.
Direndi.
Kopardı zincirlerini.
Koştu meçhul bir yolda delice.
Daldı hiç bilmediği ormana delice.
Ve sevdi, zehirli çiçekleri,
Billurdan,
Sedeften,
Kadifeden.
Dokundu.
Battı eline sevme bedeli.
İşledi içine güzellik zehri.
Tüm ormanı sevmek istedi,
Ama buna dayanamadı bedeni.
Yığılıp kaldı.
Yorgun solmuş bedeni.
Son bir defa aldım sevdamı,
Boşalmış sokağımın en nadide evine.
Ona umut verdim, sevgi verdim.
Tüm hayalleri ona serdim.
Açtı gözlerini, ne onla, ne de onsuz olabildiğim.
Söz aldım ağzından bir daha asla, umarsızca kaçmayacağına.
Kalbime sadık kalacağına,
Söz verdi.
ޞimdilerde sevdam ile yalnız sokaklarımı geziyorum.
Eski anılardan kalma harabeleri.
Nice sonra bir ışık sızıyor en kuytu yerlerden,
Islak, yosunlu kaldırım taşında,
Ürkek, kaçan gözleriyle, hızlı atan kalbiyle, bir güzel.
Ve soruyorum …. kimsin, nesin?
Acaba aradığım, aşk sen misin?
Acaba, acaba,acaba,……………..?

20.10.1998