Bu kez daha uzun bir cümle kurdum.
Belki son defa.
Gittiğin yola.
Daha uzun bir küfür.
Daha acı bir soluk.
Yokluğun üşür.
Renkler artık daha soluk.
Hava soğuk.
Yarım bir şiir var aklımda.
Senin hakkında.
Arkandan ağlıyorum..
Ve ben aslında;
Unutmadım,
Unutamıyorum…

Seninle öğrendiğim bu şehir,
ޞimdi düşman oldu bana.
Beni ağlatan yokluğun,
Yalnızlık değil.
Çocukluğum..
Tüm pişmanlıklarım arkamda.
Yarım bir şiir kaldı aklımda.
Senin hakkında.
Arkandan ağlıyorum..
Ve ben aslında;
Unutmadım,
Unutamıyorum…

İstanbul – 18.12.2006