hey karanlığın kaçınılmaz insanı
nerelerdesin;
kimbilir kiminlesin
ne olur çık gel artık
gel gör şu halimi
gel gör bıraktığın eserini
sen gittiğin günden beri
bir başıma kaldım dört duvar arasında,
sensiz nasıl yaşadım biliyor musun;
aylar boyunca…
belki de yeniden aşık olmuşsundur
kimbilir,
ben aşkı tatmadım senden sonra
birkez sana aşık oldum ya,
senden başkasını görmüyor gözüm
başka birini sevemiyor bu deli kalbim…
beni sevdiğini sanmıştım
ama yanılmışım;
ben de keşke seni unutabilsem,
senin beni unuttuğun gibi…
olmuyor, olmuyor işte,
seni unutamıyorum
kalbimden söküp atamıyorum,
keşke, keşke seni unutabilsem,
keşke unutabilsem.