Hep seni yaşardım ya;
İşte yine aklımda…
Gözlerimi kapamam bile umuttu
Belki birkaç hüzün vardı kapımda,
Artık içim o hüznü de unuttu

Ateşten özlemlerle yaşardım gecelerini
Bir seni sayıklardı dudaklarım
Bir de yalnızlık hecelerini
Hani sana yazdığım o şiir vardı ya
Artık içim o şiiri de unuttu

Küçük sahne oyunlarıydı yaşadığımız
Kumarbaz kişilik, cesur yürek, uzaydaki aşk
Biraz da “ah burda olsan” telaşları…
Hiç açmamıştım gözlerimi, öyle günlerdi
Dizginleri boşluk, tasmasız köpekti hayat
Nafile bekleyiş, umarsız jokerdi sevdan
Bir de içimdeki sabırlı umuttu
Artık içim o jokeri de unuttu

Gözlerimin alabildiğine uçurumdun sen!
Benim olsan da olmasan da öyle derin korkuydun.
Ben o kırılgan sokaklarda koşarken,
Sen biraz yorgun biraz da uykuluydun.
Cesur başkaldırılara hiç aman veremedim ben
Ben seni severken korkak bir cesurdum!
Adını haykırdığım o gece var ya;
Artık içim o geceyi de unuttu.

Kendimi kaybettiğim sarhoşluklarım vardı
Bir de senin başucumda göz kızartmaların…
Senin beni sevecek olmanın bile yarası vardı!
Beni itercesine ıslık çalan rüzgarlı gecelerdi
Ben hiç atlamadım o gecelerde derin sulara
Ölüm bir metre yanımda beni beklerdi;
Ben hiç yaşamadım sensiz buralarda!
Gözlerinde kaybolmak için ağlamıştım ya;
Artık içim o gözleri de unuttu.

Edirne – Eylül 2005