ey kara günlerim
bulutla örülü günlerim
gördün mü
tirenler çığlıklarını yakıp gitti

paslı raylara bakışın
acıların hüznü
gözlerinden dökülenler
gidenlerin ömrü

gidenler nereye varabilir
yolların ucu mühürlü

dönecektir elbet
onlar da
yorgun ayaklarıyla
yurtsuz umutlarıyla
anladıkları gün
kaçtıkları acıların
elbiseleriyle
gittiğini

yokluğun insana
insandan geçtiğini

-kaçmak
saplanmış bir bıçaktır
-kaçmak
insanı içinden vuracaktır

-düşmanın aklı bıçakta
kör kuyularda olsan da
bulacaktır

-düşmanın aklı bıçakta
düşman
çocuklarımızdan
çıkacaktır