Mehtap serv-i simin düşürmüş muzdarip yüzüne denizin
Buruk hatıraları eski şarkıların güfteleri şavkında saklamış

Minyatürlerde donmuş tebessümleri aşkların masum ve utangaç
Taşmış güzellikleri masallardan çölde kaybolan ceylanların

Yalnızlık eser dört bir yanda özlem büyütür suskunluklar
Rüzgar götürsün ayyüzlüye gül bahçesinin kokusunu

Samanyolu ışığını yaymış ayaklarının altına usulca
Gece hiç bitmese yâr salınsa endamına bin gönül yansa

Sonsuz bir sızıdır kalpteki sevda kederlerin depremi
Örmüş çileden kafesini umutsuz tutsaklığın derbeder