Sevdiğim “Üç Harfli”me…

Adım atacak bir yol kalmadığı anda önünde
Küçük bir ümit dalı filizlenir elem dolu yüreğinde
Hele de, gözlerindeki yaşlarla beslendiğinde
Yeşilin güne küsüp sarardığı görülür gülmeyi unutan yüzünde!

Bir kuş dahi geçmezse artık gönül kabristanından,
Gelmiştir zifiri gece, her derde deva sabahtan.
Düşünmek olmazsa eda’nı endamını tanrıya mubahtan
Batıyordur sevgi güneşi, matem dolu dehşet gecesinde,
İzlemektedir yarım kalan hisler, biçare umut tepelerinde…

İstanbul – Nisan 2007