Canparesi’ne

Yalnızım şimdi artık.
Ayrılığın titrek kaldırımlarında gezerken bedenim
Ben hala senden arta kalan hatırları besliyorum son kalan sigaramla
Bu kadar kolay nasıl vazgeçilir almışken her şeyi göze
Bir şelaleden atlarcasına dalmışken varlığının satır aralarına
Kayan yıldızlar bile kayarken görülürken
O kadar sessiz oldu ki hayatımdan çıkışın
Bekleyip bir can kıyısında
Geleceğinin ümidini büyütmek bile yetmişti oysa
Doludizgin sevdalar, çiçekli baharlar
Kayıp şehre söylerken son şarkımı
Yalnızlığıma mahşer günüme kabus oluyorsun
Her beklediğim durakta seni görüyorum
Bildiğim onca şeyi unuttum ama seni silemiyorum
Bilmem neye geç kaldım ama seni çok seviyorum…

İzmit – 20.06.2006