günler üşüyor
geceden devir eden sensizliklerle.
geceler,
ufuk çizgisinde kaybolan
bulutlara dönüyor
tanyeri ağardığında
ve
günbatımında
kızıllaşarak
terkediyor
kendini

bir kuş kanat çırpıyor
uzaklarda

bir ağaç gövdesini
sallıyor
arasında ışıkları
süzerek

akan yıldızlara dönüyor
yapraklar arasındaki
ışık süzmeleri
ve
senfonisini
dinletiyor yapraklar
zamana

Zaman
sıradanlığını bozmadan
eşlik ediyor
ritmine yaşamın…

katılmak için çok geç değil denizlere
diyor
dereler
ve dereler
nehirlere dönerek
karışıyor
denizlere

denizler de buluşuyor
çizgisinde ufkun
ufuk
denizle, gökle, kanat çırpan kuşla ve yapraklarıyla
dönüşüyor resme

resmi duvarıma asıyorum
çekiç değiyor parmağıma
kızarıyor
ufuklar gibi…