Rüzgarsiz yelkenlerimle geldim sana
Taa yillar once…

Üfleme
Üfleme artik o küllenmiş mangali
O sönmeye yüz tutmuş korlar
Birak eriyip gitsin
Yerinde kalsin
O ne varsa elimizde olanlar.

Üfleme ne olursun
O unutulmuş günler
Birak yerinde dursun.

Belki yorgun gözlerden
Akip giden bir ani yagmurudur onlar
Belki yarim kalmiş güftesi
O gençlik şarkilarinin
Belki de sönmeyen o sokak lambalari
O gözlerden gitmeyen denizler
O denizlerin yorgun martilari
Beyaz çiçekler açmiş dalgaciklar
Birak yerinde kalsin
Üfleme.

Sen de kal benimle
Ellerini tutmak istedigimde.

Zaman eriyen bir kar gibi
Akip gitsin isterse
Ama üfleme
Bir gece lambasi gibi bakma
O yarim kalmiş günlere.

Yalvarip
Zamana dur diyemem
Çekip getiremem eski günleri
Bir uçurtma ipiyle.
Güneş dogmadan gitmişse zaman zaman
Kusur bende mi?
Birak kaybolup gitsin
Kaldirimlardan ayak sesleri.

Üfleme
Yakma o mangali yeniden
Ateş zaten
Hep senin gözlerindeydi
Unuttun mu?

Birak yerli yerinde kalsin herşey
O bir kaç köz
O küllenmiş ateş
O hiç bitmeyecek sevgi
O yara.
Birak bende kalsin
O herşeye bedel kumral saçlarin
Hatiran
Yorgun gözlerime yapişmiş
O güzel gözlerin
Ellerime kenetlenmiş ellerin
Yastigimin yanibaşindaki yerin.

Birak herşey öyle kalsin.

Kaynak: Acili Insanlar Birahanesi