Ezdiğin karıncaların sayısını bilir misin?

Hiç düşündün mü belki onlarında sevdiği vardır

Senin bir ısırığındaki lokmayı

Uğruna feda etmek istediği sadece yârdır…

Yaz boyunca emekler o aç kalmasın diye

Peki ben senin için ne yapabilirim?

Tek yol ölüm mü yani, biraz olsun üzülmen için

Sen doğru yoldan git, ben yanlışa sapabilirim…

Can çekişen kurbanlık bir koyun kaderim

Belki son nefesleri, burnundan almıyor

ޞah damarından çığ gelmiş bir volkan gibi

Lavları yeryüzünde, yükseğe çıkamıyor…

Bir su kaplumbağası karaya hapsolmuş

Duyduğu hasret değil denize, sadece acı

Acır, acınacak hâldeki acımasız suya

Nice insanları boğar, derindeki dar ağacı…

 Şžunu çok merak ediyorum aslında

Vicdan azabı duyar mısın senin için öldüğümde?

Elinde son bir dörtlük, sondaki üç nokta yok

Aşk, hayatla ölüm arasındaki bir kördüğümde…

Karanlığa kök söktürmüş siyahın prensiyim

En samimi arkadaşım olmuş karanlık benim

Gözlerimdeki yaşlar az da olsa saklanır

Vahşi hayvanlarla dolu bir ormanlık bedenim…

Yalnızlıkla dost oldum ben, adı damlaydı

Bir dalga boyu uzadı, gözlerimden kayboldu

Bir buhar oldu, yükseldi gökyüzüne

Damarların bendeki gözyaşlarıyla doldu…

Temeli oturmamış bir evin ilk depremi gibi

Sadece çatlatır kalbimi dilindeki sarsıntılar

Bir fay hattı kurdum açıktan koyuya doğru

Yıkık duvarlarsa kalbimden sana gelen alıntılar…

 Yürüyemeyen bir adamın koltuk değneği

Biri sağda biri solda, andırır iki meleği

Kollarımda derman yok ki sana doğru sürüneyim

Tut elimden, kaldır, tut, kabul et bu dileği…

Öğretmeni olmayan bir okuldaki boş bir öğrenci

Gel sen öğretmenim ol, konuşma, razıyım

İsmi hayat okulu, aşk ise tek dersim

Ben öğrenirim aşkı gözlerine dalayım…

Fileleri yırtılmış bir balıkçı ağıyla

Açıldım denizlere bir sevda sandalıyla

Ağım kalbimi simgeler, kenarında izleri var

Hatırla, sen vurmuştun gözlerinin silahıyla…

Kelepçesi kaybolmuş bir müebbet suçlusu

Hapise gitmek ister, gidecek başka yer yok

Herkes özgür zanneder fakat kimse bilemez

Yalnızlığın dışında kalbinde bana yer yok…