Ölürken Bile Kendi Ellerinden Tutanlara

Tutuyorum kendi ellerimden
Diyorum ki;
Nede olsa hayat bu yaşadıklarım
Yerde çöküp kalmanın bir anlamı yok
Ve ayakta yürümeden öylece durmanın

Tutuyorum kendi ellerimden
Terk etmiyorum
Kaybetmiyorum kendimi
Yanıma çöküp kalacak bir başkası yok
Ve yalnız başına sefilleri oynamanın bir anlamı

Tutuyorum kendi ellerimden
Antidepresanlar alıyorum tabletler dolusu
Ayakta durmaya çalışıyorum.
Nede olsa yerde çöküp kalmanın bir anlamı yok
Ve aslında
Ayakta yürümeden öylece durmanın.

Zaman ölümü hazırlar
Ölümsüz zamanlarda yaşamak ister hep zaman
Bir döngünün içinde kaybolmak.
İnceldiği yerden bağlamak ister,
Mayışmış yaprakların,
Suyla kavuşmasını ister hep insan
Kuruduğu yerde ıslatmak

Yani;
Tutuyorum kendi ellerimden
Çok kafeinli kahveler içiyorum,
Çok nikotinli sigaralar
Kendime gelmeye çalışıyorum.
Kendimin randevu defteri hep meşgul çalıyor.
Kendime bile istediğimde gidemiyorum.

Tutuyorum kendi ellerimden
Günahlar işliyorum gün aşırı
Aralara iyilikler sıkıştırıyorum.
Eflatun sabahlara
Papatyalar
Nede olsa karanlık bir gecede ölmenin hiçbir anlamı yok.
Ölürken bile tutuyorum kendi ellerimden.

Hakkâri – 17.05.2001