Sabahları rüzgar değil sen çarparsın yüzüme
Sen tutarsın zehir zemberek
Sanma sarhoşluğum havadan.
İçimdesin
Büyüyorsun
Büyüyor, büyüyor, büyüyorsun
Korkuyorum, gözlerimdesin
Beni sen sanacaklar.

Sabah güneşi değil ki
Sensin yüzüme vuran
Sen kokuyor büsbütün hava
Hava mı soluduğum sanıyorsun
Dokunsan yanacak tenim
Bir bilsen
Bir öpsen
Ölebilir bu can.
Her defasında getiriyorsun
Bulup gözlerinden,
Kaybettiğimde kendimi sende.
Aldandığım sen misin?
Yoksa,
Senin yeşil gözlerin mi?
Ya da
Yine senin o hayın gözlerin mi?

Çanakkale