Bahar göklerinin iklimi sende,
Aglayişin, gülüverişin iyi,
Bu kaçinci kaçiş, “tüh!..” dedirtecek?
Bundan böyle, “gel” demeden gelsen de
Ömrümce içimi kurt kemirecek,
Gönlümden geçeni söylemek uzun,
Kop-koyu camlarin gölgelendigi
Gözlerimi, görebiliyor musun?
NE KI!..

Güneşli havalari sana verdim
Al götür. O, bensiz neye yararsa!
Bir başka dünyadan gelmişçesine
Beni böyle darma – dagin eden kim.
Eski dönemece girmişim yine
Takvimler kopmasin, saatler sussun.
Apaçik gönlüme, güvenin varsa
Çekinmeden, girebiliyor musun?
BELKI!..

Yaninda en yakin özleyişlerle
Yorulan benim, ama, kimdir yoran?
Bilseydin nasil da durgunlaşirdin.
Bakişlarindaki menevişlerle
Tükenmez sandigim sabri, taşirdin
Bütün sorularim bir yanda dursun:
Gözlerime girip – girip oturan
Ellerini, verebiliyor musun?
PEKI!..