Yazmaya korkuyorum artık güzel yazamam diye
Çünkü seni yazmak demek aşkı yazmak demek
Gülüyorum ama mutlu değilim acaba niye?
Ya acılarına verdiğin sus payıdır
Ya da bir avuntudur gülmek
Zaman yürümeyi yeni öğrenmiş bir çocuk sanki
Kalbim ağrıyor diyorum kimse inanmıyor
Zengin de değilim mutlu da değilim belki
Hatta yüreğim de zengin değil
Ya bir intihar komandosuyum
Ya da kendini kandıran bir dolandırıcı
Bana tezgahın en önündeki
Gösterişli mutluluklarından verme
En arkalara sakladığın karanlık sevgini istiyorum
Belki olmuş bir meyve tadı alırım bu değiş tokuştan
Parmaklarımın ucunda öyle hayaller var ki
Öyle hayaller kuruyor ki parmaklarım
Kendi kendini zehirleyen bir akrep
Gülüyorum sırf sormasınlar diye
Sırf tükenmesin diye dilimdeki mürekkep
Bütün cümlelerimi sana verdim konuşamıyorum
Galiba yavaş yavaş da tükeniyorum

Yalova – 16.12.2002 20:15