Ben seni böyle bir gecede terkettim. Seni
terkettim. Önce adını. Kitaplarını.Çiçeklerini.
Ellerini en sonra. Senin için şehrin lacivert
gecelerini de terkettim.Banklarını ateşe
verip,içime düşen kora üfledim. Çoğaldı
yangınım.Ellerimi uzatıp dokunamadığım
gözyaşlarını. Gül bahçelerine sığınan iyiliğini.
Terkettim. Çünkü, bitti artık akşam üzerleri.
18.15 vapuru battı gözümün sığ sularında.
Son yolcularını gömdü atıklar arasına.
Seni de…

Ben seni böyle bir gecede terkettim.
Kedilerle konuşarak ve sonsuzluğa dikerek
bakışlarımı. Otomobillere vurarak, camları
kırarak ve sığınarak yalnızlığımın kollarına.
Daha da sarıldım sensizliğe seni tüketmelere.
Çünkü sen,bendeki sen değildin.Ben,
öldürdüm böyle bir gecede seninle olan
dakikaları.ޞehrin bütün ışıklarını.Ateş
toplarını.Kaldırımlarını kırdım sokakların.
Yollarını deşeledim. Dert döşediğim
caddelerde seni terketmenin muhasebesini
yaptım. Araba lastiklerine uladım
düşüncelerimi…

Ve ben seni terkettim.