Yine tek ağacım ömür bahçesinde
Ama yeşil ama meyvelerim taze
Dolu dizgin koşsam da menzile
Hep geç kalıyorum, yarı yolda
Ayrılıklar da eriyor zamanda
Giden gidiyor ben kalıyorum.

Yine tek ağacım
Irmaklar geçmiyor dallarımın yanından
Toprağım mahsun yalnızlığından
Sislere bürünmeliyim,
Yıldızları sadece ben görmeliyim
Yağmurlar yağarsa ağlamalı
Son hücreme kadar ağlamalıyım.

Yine tek ağacım
Güneşin gözleri yok, sevdaların dilleri
Sen ömrüme değen hazan mevsimi
Dağların arkasında görünmez ayna
Ezdin ruhumu, kederlere bata çıka
Tozlu yollarda kaybettiğim gençliğim.
Yaşamak yine tek, yine özgür, yine acımasızcasına
Sevmek yine tek başına.