gündoğdu sanımer’e

içince suyunu renkler ebrulardan
yıldırımlarla eridi tanrı asklepios
tavaşı çeşmesi akmıyor artık
kuruyor karanlığında tavaşı sokağı
tüm tavaşı çöl

sana gelen istasyonlarda ay karanlık
soğuk baharlara çürüyor elmanın iki yarısı
raylar uçuşuyor delifişek akasyalar boyunca
su alıyor avare kaptan’ın gemisi
kavuştuğum limanlar birer fındık kabuğu

yüreğini yükledin bu son gemiye biliyorum
karayelin sürülerine meydan okuyan yüreğini
ellerim kısalıyor
konuşmanın dününü
susmanın yarınını dokuyan ellerine

bir tavaşı çeşmesi
bir de cennetler geçerdi düşlerinden
hurileri erdemli ve güzel olan
ebrulu akşamlara demlerdin umutları
ebrulu akşamları harmanlayan dizelerinle

biliyor musun beni cennetsiz bıraktığını
yasak meyveyi bile tatmamıştım oysa
suların balkımasındadır yoksulluğum şimdi
gece yarısı ezgilerinde ağlar simitçi çocuklar
ıslığını tüketerek çobanların