Kapattığımız uzun tahta kapı ;
O “sessizce” ; yaşli ,dirdirci menteşelere inat,
koparttigimiz damarlarimizdi,heyacanimiz..

Kapi kapandiginda “sessiz”,zafer
kazanmış gibi,”çıt çıkarmadan”
evinin bahçesinde
ayak izlerimizi gizlemek için ,karda
ayak izlerimin içine girip yürüyüşündü.

Yetmezmiş gibi,o avlunun bekçisi
o yaşli itin uyanmamasi için
nefes bile vermezdik.

Iki firari gibi ,senin evine
girmeye çalişirdik.
. . . . .
Sonra gidişlerin hep varoldular
bende..

Minübüsün camindaki yüzün,çakiltaşlarinin
üzerindeki CATlerinin topragi
çizişleri,çamurlu dar sokaktan
sarilip kitaplarina caddeden aşagiya
akişin.
Evinin buharli caminda ismimi
yazip ,öpücük kondurup perdeyi
örtüşün…
. . . .
Yalnizdik..
Seninle
ayişigini sadece
bize açtigi
koridordan
bize akan
irmak farzederdik.
. . . .
Zaman,
samankagitlarimizda
Yönetim Muhasebesi sorularini
cevaplarken
hainlik ederdi.
Ikmalde bile yalnizdik.

Sigarayi paylaşirken
kiskançligin tutardi.
En güzel firti sen içerdin.
Sonra ben sigarayi biraktim,
sen iki pakete çikardin.

Tahta agir aksak o kapiyi
“sessiz”, yaşli dirdirci menteşelere inat
kapattik.

26.02.2000