ey kendini bilmez;
nedir bu çalımın,
hayata karşı..

sen de biliyorsun
mutlak birgün
tadacaksın beni..
ben senin için
varoldum ve
seni bekliyorum..
beni aklından çıkarmaya
çalışma;
-çıkaramazsın-.

ruhunla oynuyorum senin,
ilk önce ruhunla..
bedenini avuçlarımın
içinde hissediyorum,
iniyorum saçlarından
ayaklarına;
geziniyor ellerim
ve akıyorum
o muhteşem mabedine..

sahibin benim;
tapınacaksın bana,
kaçışın yok bundan..
ruhunun derinliklerine
gireceğim ilkin;
adım adım
yavaş yavaş..
hücrelerinde,
damarlarında dolaşacağım;
-çeperlerini yalayarak
ılık ılık içeceğim
kanını,
yudum yudum..

-ilk önce ruhunu
ele geçireceğim,
sonra vücudunu..
-hastalık gibi
yayılacağım damarlarında..
-asla kurtulamayacaksın benden-.
çırpındıkça daha fazla
yerleşeceğim;
bedenine, kalbine ve
ruhuna..
boşuna söküp atmaya
çalışma beni;
– atamadılar,
sen de atamazsın-.

çünkü her fani
bir gün tadacaktır
beni..

sen de tadacaksın..
tadacaksın..

İstanbul – 15.03.2007