her keşfedildiğimde
bir depremin yuttuğu şehir gibi yok oldum
her yok oluşumda
ilk bahardaki çiçekler gibi yeniden canlandım
her canlandığımda bir boranda buldum kendimi
her boranda çürüdüm
toprağa karıştım
yaban otu gibi kök saldım
kendimi beğendiremedim kimseye,
topraktan ayırıp çöpe attılar beni
sonra yaktılar dallarımı birer birer
küle çevirdiler beni
sonra rüzgar aldı, bilmediğim diyarlara götürdü beni
bu derde düştüğümden beri
rüzgar alır
rüzgar bırakır beni
bilmem nereye gidip
nereden geldiğimi…

Zürich / İsviçre – 15.10.2006