Çok şaşıyorum şu süpermarketlere,
Sepetlerde, arabalarda taşınan paketlere.

İnsanlar susamışlar sanki alış verişe,
Dolduruyorlar her yeri, paket ve şişe.

Ahmet Beyciğim merhaba, ne alıyorsun?
Hiç de kaçamak yok, hemen yakalıyorsun.

Aaa! Komşu siz ne zaman gelmiştiniz?
Daha sabahleyin her şeyi almıştınız?

Ayol o sabahki ihtiyaçlarımız içindi,
Görmüyor musun? Ezan vakti, ikindi!

Eve değil bir dosta aldım bu filimleri,
Bizim çocukların yok böyle eğilimleri.

Oğlum gelsene! Madem ki dersten kaçtık,
İşte market, hadi birazcık fındık fıstık.

Kardeş, istemeye utanıyorum, eczaneden,
Özel ihtiyaçlarımı toptan alıyorum ben.

Kızz Figen! Gel süpermarkete gidiyorum,
İhtiyacımdan değil, biraz gezelim diyorum.

Kocamdan bu sabah biraz para kopardım,
Birşeyler bakalım alalım, eder misin yardım?

Merhaba, yine markete gelmiş benim ağam,
Dolu sepetin; aleme bu garibi de çağırır adam.

Ne acelen beyim! Ayağıma basıyorsun,
Basit bir kredi kartı, kendini ne kasıyorsun?

Ocağı yakamadım, bir kutu kibritti ihtiyacım,
Gelmişken bu takımı da aldım, ne olacak canım!

Kızım biraz daha çabuk olamaz mısın?
Bebeğim evde uyuyor, ola ki uyanmasın.

Yaa, nasıl ödeyeceğim diye düşünme o kadar,
Kredi kartıyla nasılsa, hem daha limitine var.

Hop hop! Onu ben ayırmıştım, görmez misin?
Almayım elime haa! Yer misin, yemez misin?

ޞu anda lazım değil ama ne olur ne olmaz,
Herkese lazım olan birşey, belki bana kalmaz.

Kardeş! ޞurdan tart bana üç kilo kıyma,
Yemek veriyorum da apartman komşularıma!

Aaa, bunlar ne acaba, ilk defa görüyorum!
Çok hoş şeyler, üç tanesini eve götürüyorum.

Tahmin ediyorum süpermarketlerde olacakları,
Bu alış veriş hırsıyla sönecek çoklarının ocakları.

Memleketin her tarafı artık süpermarket,
Allah etmesin bu gidişin sonu süperfelaket.

İstanbul – 24.04.2004