Sözlerin, ellerime gül demetleri sunar;
Gülleri, ağlamaklı olduğum tüm zamanlar,
Çağıldayan gözyaşlarıyla gözlerim sular;
Suna yârim nezaketin döndürür, başımı.

Hani o gamzeli, elma yanakların yok mu
Açan bir gül, bir lâle; sanki bir içim su
Saçların ise aşk pınarının engebeli yolu
Suna yârim nefasetin döndürür, başımı.

Gönül sarayının minik kapısı dudakların
Geçit vermiyor, çelikten halat kaşların
Hele beni, hülyâlara salan o bakışların
Suna yârim zarafetin döndürür başımı.

Ellerimin içinde kaybolan ufacık ellerin
Sevgiye açılan pencere ardında gözlerin
Yüreğimi kaynatır, dizime değen dizlerin
Suna yârim letafetin döndürür, başımı.

Çok bekletme, bahardan önce aç çiçeğim
Bil ki ömrümün sonuna dek seni beklerim
Gizem kokan tepelerden biridir, yerim
Suna yârim taravetin döndürür, başımı.

Ankara – 2000