Yine soğuk karanlık bir köşede
Yine senden uzak yine sensiz
Ve sensizliği anımsatan
Sevdaların bile unutulduğu batakhanede
Ancak görenlerin tanımlayabileceği
Boş bir kuytu köşe masasında
Yine sensiz, sessiz ve yalnız
Seni için için kelimelerle
Anlatılamayacak kadar çok severken bile
Soğuk bir boş sokakta çisil çisil yağan yağmur altında
Anımsadığım ve anımsayabileceğim
Bence tarifi imkansız yerlerde
Seni sevdiğim ve sevebileceğim
Varolan her zaman diliminde
Seninle ya da sensiz
Ve özellikle sensizken
Ansızın terk edip gittiğinde bile
Tam seni kaybetmek üzereyken
Ya da birbirimizi unutmak üzereyken
Dilimdeki çıkmasını isteyip de
Çıkaramadığım son sözüm
Aşkım seni seviyorum

Sarılıp da boynuna yalnızca
Senin seviyorum diyebilme ihtimalini
Değerlendirerek
Yalnızca sevebilme ihtimalini
Senin beni sevebilme ihtimalini
Düşünerek
Teskin olmaya çalışırken bile,
Ben yalnızca yine de,
Senin beni sevebilme ihtimalini düşünüyorum

Seni yalnızca aptalların yakalanabileceği
Nisan yağmurlarında
Sırılsıklam olmuş bir aşk ile seviyorum
Seni tarifi imkansız bir yerde
Ve tarifi imkansız bir şekilde seviyorum
Seni adını bile koyamadığım çocuksu bir duygu ile seviyorum
Bir daha söylüyorum.
Seni Seviyorum…

Aydın – Mayıs 1997