damarlarım kablo, gözlerim ampul,
ayalarım kültablası oldu
yine de söylemedim seni sevdiğimi
itiraf etmedim…

bir gece ansızın geldiler
seni düşünürken yakaladılar
üzerimi aradılar
avuçlarımda küflenmiş bir gül,
ve yanaklarımda donmuş gözyaşlarımı buldular
kızdılar;
gülü ezdiler,
gözyaşlarımı kırdılar…
vahşete alışkındı yüreğim;
konuşmadım…

o mat gözlerin beni ihbar etmişler
güneş kadar, ay kadar,
yıldız kadar mat olan gözlerin var ya;
işte onlar…

gözlerimi bağlayıp götürdüler
dolambaçlı yollardan geçirdiler
çıkmaz bir karanlıkta indirdiler
ite ite dehlizlere savurdular bedenimi
tek kelime etmedim
suçluydum;
seni sevdim…

damarlarım kablo, gözlerim ampul,
ayalarım kültablası oldu
yine de söylemedim seni sevdiğimi
itiraf etmedim…