Ne kalmış ki söyleyeceğim
Sözümün gerisinde birkaç kurşun alfabe
Olur mu olur
Seni gördüğümde yine onmaz zaman sonra
Çözülüverdi batıra-çıkara bitiremediklerim…
Bir sor cümlelerime,
Senin bir gülümsemene,
Nelerini değişirler sormadan.
Sor,
Bana bunu yazdıranlara
Söylediğin her söze karşı
Kaç kere susarlar bana inat.
Hiçbir duygu kalmadı ki içimde,
Düşüncemle alay eden
Benimle miydi derdiniz,
“uzaklar uzaklaştırır” derken.
Değil.
Değil ki seni görünce yine,
Bitmemiş mısrayı tekrar okur gibiyim
Üstelik tersinden
Üstelik öfkemin dikine…
Yok olup gitmeden tamamlanmayı bekliyor
Senden yarım kalanlar.
Söylediklerin,
Sustukların…
Bir de unutup da ikisini birden yapmadıkların
Ne gibi mesela,
Misal kurtarır mı durumu dersin?
Kalmamış ki söyleyeceğim bu yarasa dimağımda
Sana bıraktığım yerler karanlık değil geçen seferki gibi,
Seni bekliyorum,
Söylemeni belki bir-iki cümleyle,
Unuttuklarının da hatırladıkların kadar değerli olduğuna

29.09.2002 17:02