Bir türlü hiç bu kadar uzun olmadık
Hep ayakta, hep yanyana, hep bekleyiş;
Ama hiç yorulmadan, hiç yüksünmeden.

Suskun dakikalar ümitlerce geniş,
Gülümsemeler hayallerime katık
Ve kaçıncı fırsattır, hoyratca giden?

Bu en kısa uzun olmak, bu en kısa
Esnemeler dönük; çaresiz, yorgun.

En yeniden en uzağa bir kuş uçar,
Bencileyin kaçan fırsatlara vurgun;
Geri dönse, alınyazımı okusa
Bilsem artık, bu tükenmezlerde ne var?..

Aslında beklenmedik dar zamanlardır,
Bütün “keşke”lerden öç almaya durmuş
Özleyişleri, doyasıya emziren.

Eskimeyen “ah”lar ne: yeniden doğuş.
Sonrası aşk; gözü kör, kulağı sağır
Ve ayrık otu gibi durmadan süren…

Kaynak: Uzun Vuran Gölge