Yine camın kenarımdayım,
Elimde kahve bardağım,
Yağan yağmurun temposunda eskilerden bir şarkı,
Mırıldanmaktayım..
Üç beş anı geliyor bazen aklıma,
Gülümsüyorum,
Çoktan gülmeyi unutmuş olsam da..
Gökgürültüsünden çocukluğumdan beri korkarım,
O yüzden tut diyorum ellerimden,
Yağmur da duygusallaştırıyor beni hafiften,
Hiç düşünmediğim şeyler geliyor aklıma,
Birden, masanın üzerindeki eski resme takılıyor gözlerim,
Arkasına sakladığım eski sevgilimin fotoğrafını çıkartıyorum,
Bir kaç damla yaş süzülüyor üzerine,
Onları siliyorum elimin tersiyle,
Biraz deforme olmuş zamanın getirdiği olgunlukla,
Bir köşesi yanıktır o resmin,
Unutmak için yakmaya karar vermiştim resmini
Ama kıyamayıp tam yanarken,
Ellerimle söndürmüştüm seni,
Söndürmüştüm ama
Bir de görseydin beni, nasıl çarpıyordu kalbim.
Çocuk gibiydim..
Ama yıllar geçti üzerinden,
Saçlarımda beyazlarım olmasına rağmen,
Unutamıyorum seni
Söndüremiyorum içimdeki seni,
Söndüremiyorum o ateşi,
Söndüremiyorum, söndüremiyorum, söndüremiyorum…

18.06.2006