Bir kez kalem kağıtla buluştu mu
Her şey kurgudur aslında.
Ne güzel söylemişti usta,
O yaz gecesi, kelebeklerin
Hiç ölmediği vadideki ağaçevde
“her şey kurmacadır
anlatmaya kalktığımızda”
peş demiştim pes doğrusu
peşimi bırakmadı dizeler
yazdım ve yayınladım inatla
vazgeçmem gerekirdi oysa,
son aile yemeğinde karar verilmişti:
mimar olmam, susmam
bundandır o resimdeki tedirginliğim,
masadan kalkmam ve hayat
tüm adilliğiyle karşımda durdu
yürüdüm yılmadan üstüne doğru.
Yıllar yıllar sonra bugün
Onuruma verilen yemekte herkes
Yemeğini yerken düşünüyorum da
Son yemekse bu
Kelebeklerin hiç ölmediği vadide,
Yemek istiyorum.