Bakarsın ki bitmiş gün.
Ne keder kalmış yüreğinde,
Ne müptelanız hüzün.
Bitmiş bütün özlemlerin.
Elvan elvan sarar seni,
Yaşanamamış sevinçlerin
Kara sarnıçlarının debisi.
İşte,
Ağlamaklı bakışlar arasında bitiyor ömrün.

Kaparsın gözlerini ebediyete,
Yasta bütün tasalar.
Seni unutanlar
ޞimdi ağlar ardından,
İçinde kalır sevgiler, sırlar.

Kurur göz pınarındaki kaynak.
Bir tas su olur koca denizler.
İşte o an kopar
Hayat ağacından son yaprak.
Bir avuç topraksın şimdi,
Ve kuşlara yuva olan bir mezar.

1979