“Son,sözümdür bendeki yaralama değil”.
Vurgunculuk,değil.
Hainlik,değil.
Kahpelik,değil.

“Sözler,sonda kalır”.
Laflar,ağırdır.
Dil,yarası başkadır.
Son,sözümdür bu benim.

“Ağır,laf koyar adama”.
Adam,adam olana.
Anlarsa,yarana.
Son,sözümdür bu benim.

“Çok,konuşmayı sevmem”.
Lafı,uzatmayı bilmem.
Kısa ve öz,konuşurum.
Son,sözümdür bu benim.

“Haklıysam,hakkımı ararım”.
Haksızsam,susarım otururum.
Hakkımı,sonuna kadar savunurum.
Son,sözümdür bu benim.

“Ağlarsam,gerçek ağlarım”.
Yalan ve malan,kıvıramam.
Rol,yapmam.
Son,sözümdür bu benim.

“Dilim,bazen acı olur”.
Kırmayı,kolay beceremem.
Gerekirse,affedersiniz özür dilerim.
Son,sözümdür bu benim.

“Lafı,bölmeyi istemek istemem”.
Ama,ağır lafsa lafa dalarım.
Kendimi,kimseye çiğnettirmem.
Son,sözümdür bu benim.