Gözleri hep cıvıl mı parlar insanların?
Gökyüzü inadına mavi,
Yaşamak inadına güzel,
Bu şehirde sen varken…

Bir de sensizlik hani şu kapkara
Ellerimi görünce aklıma ellerinin geldiği,
Verilen sözler meydan okurcasına ayrılıklara,
Teslim olmadan
Yıllara, yollara, yalanlara

Yine çıkartıyorum cebimdeki yassı şişeyi
Bu tat alkol müdür?
Yoksa hüzün mü?
İlk defa içemiyorum hepsini…

Geri gelebilecekmişsin gibi ağlıyordu gökyüzü,
Bütün içkiler gözyaşlarıydı,
Buraya kadar ittirdiğim zaman da durdu,
Özlemler artık hasretti
Ölümüm son özlemim…