Bir yastığa baş koyup
Derdi kederi paylaşarak
Tüm olanları unutup
Uçsun yıllarım yıldızlara
seninle yaşlanarak..

Ellerini hissedeyim gülüm
Daima ellerimde olsunlar
Bulutlarda olmaz gence ölüm
Bekliyor bizi bulutlar
ellerini ver gülüm..

Yağmurlarla akarız memleketimize
Damlaları dinleriz
Penceremizde sarılırız birbirimize
Yağmurlar bizi seviyorlar
koşalım onlara gülüm..

Kuşlar gidecekler artık buralardan
Sıcak, paylaşılan ve insancıl memleketlere
Kanatlarını açtılar bizi cağırıyorlar
Uçalım biz de onlarla
gidelim buralardan gülüm..

Sensiz ne leylak kokuyor sokaklar
Ne de gül gülebiliyor
Sensiz tomurcuklar açamıyorlar
Murat seni bekliyor
gel artık gülüm..

Beyaz gül, sarı gül, kırmızı gül
Sen bana ölümsün
Ağlama gülüm gül
Sen benim olmalısın
sen Son ‘Gül’ ümsün..

Zürih/İsviçre – 06.08.2006